Logo
Contact
spacer
photo/thumb_158.jpg
Auteur | Annemarie Geleijnse
photo/thumb_129.jpg
photo/thumb_132.jpg
Gifgroene pret
12-11-2010
Lekker dan. Gierende wind, stukgewaaide lampionnen, lekkend crèpepapier. Het weer maakte gister korte metten met de Sint Maarten-pret. Wat bleef was het snoep. Kilo’s snoep. Hoe feller van kleur, hoe begeerlijker. Met blosjes van opwinding kwam het verzopen kroos weer binnen.

Soms kun je als ouder beter niet te belezen zijn als het gaat om eten. Hoewel je het door Bouillon! uitgebrachte Wat zit er in uw eten? over enge E’s eigenlijk niet eens hoeft te kennen om te weten dat al die kleurtjes die nu trots worden uitgespreid op de eettafel weinig goeds kunnen beloven.
Kinderen en eten; het blijft een worsteling. Met hun voorkeur voor zoet en vet en ongezond. Met hun heerlijke onschuldige onwetendheid over hoe het er aan toe gaat in de voedselindustrie.
Het is vast niet voor niets dat juist het ouderschap de verbindende factor vormt tussen veel van de boeken die in de boekenkast van De Laatste Paling prijken.
Neem Jonathan Safran Foer, die lange tijd afwisselend vegetariër en vleeseter was. Totdat hij vader werd en zichzelf de vraag stelde: waarom eten we dieren? ‘En zouden we ze ook eten als we wisten hoe ze op ons bord terecht kwamen? Mijn kind eten geven, is anders dan zelf eten.’ Gewapend met de prachtige stylistische gaven van een romanschrijver en met een ontwapenende eerlijkheid over zijn eigen worsteling weet Foer als geen ander een moreel appèl te doen op de vleeseters onder ons.
Of neem Michael Pollan. Hij vroeg zich af of het echt waar is dat zijn zoon door goede ontbijtgranen beter gaat opletten. Als ‘nieuwsgierige journalist’ hoopte hij met het schrijven van zijn Echt eten een antwoord te vinden voor zijn gezin. En ook de Franse Corinne Gouget die de oorspronkelijke versie van het bewerkte E-gidsje van Bouillon schreef was zich bewust van de verantwoordelijkheid voor haar kind.

Het geweten aan onze eettafel telt 1.40 meter en negen levensjaren. 'Het is toch wel biologisch, hè?', klinkt het geregeld. Of: ‘Juf zegt dat je niets moet eten waarvoor op televisie reclame wordt gemaakt. Ik maak toch zeker zelf wel uit wat ik eet.’
Tja, daar zit je dan met al dat snoep. ‘Zou juf dat wel gezond vinden?’, kan ik niet laten plagend te vragen. ‘Natuurlijk niet’, klinkt het al smakkend schouderophalend. ‘Maar het is wel lekker!’
En misschien is dat voor een negenjarige nog wel even de gezondste instelling. Domweg genieten. Nadenken over eten; dat komt later wel.


 
line
REACTIES (0)
deel
DEEL
line