Logo
Contact
spacer
Broodmisère
12-09-2014
Of het een bourgondische kroket moest zijn, vroeg het bedienende meisje in het café aan een pittoresk haventje. Buiten joeg de wind het water nog net niet het terras op. Binnen was het zo donker dat het toilet alleen op de tast te bereiken was.

Een ander meisje bracht even later de kroket, groot en glimmend tussen een wit broodje dat op een schoteltje lag. Ze kwakte vrolijk een paar zakjes mosterd op tafel alvorens terug te keren naar de keuken.
Het was niet de kroket, die was oké. Het was het broodje dat ons bezoek aan het havencafé tot een onvergetelijke gebeurtenis zou maken. Meteen na de eerste hap was namelijk al duidelijk dat dit het meest betekenisloze kadetje ooit was. De licht gebakken bovenkant vouwde zich genadeloos om onze tanden en bleef daar hangen totdat onze tong het spul  met één haal achter in de mond legde. We proefden nagenoeg niets. Of misschien heel in de verte zoiets als vochtig karton. Een beetje beduusd joegen we lauwe thee langs ons gebit om de restjes weg te spoelen. Of het allemaal naar wens was, informeerde het meisje bij het afrekenen.
Onze dag kon niet meer stuk.

Rineke van Houten
line
REACTIES (0)
deel
DEEL
line